Płatnerz

Płatnerz to średniowieczny rzemieślnik wyrabiający i naprawiający zbroje płytowe oraz inne elementy uzbrojenia ochronnego, takie jak kolczugi, hełmy. W późniejszym okresie znaczenie określenia płatnerz zostało poszerzone o rzemieślników wytwarzających broń białą np. mieczników lub nożowników. Pierwsze wzmianki o płatnerzach działających na ziemiach polskich pochodzą z XIV w.

Bardzo ciekawa jest historia związana z krakowskim płatnerzem – Klemensem, który w lipcu 1461 r. wykonywał renowację zbroi dla  starosty rabsztyńskiego – Andzeja Tęczyńskiego. Ten nie był jednak zadowolony z wykonanej przez Klemensa pracy i zamierzał zapłacić rzemieślinkowi  dużo mniej niż to było umówione, a ponadto… spoliczkował płatnerza. Konflikt przerodził się w zamieszki, które ogarnęły całe miasto. Andrzej Tęczyński schronił się w kościele franciszkanów, gdzie został zabity przez mieszczan krakowskich. Klemens uciekł do Wrocławia, ale nie znalazł tam schronienia. Ostatecznie osiadł w Żaganiu, gdzie zmarł. Mieszczanie krakowscy za zamieszki i śmierć starosty zapłacili wysoka cenę. Wyrokiem sądu, który obradował w obecności króla Kazimierza Jagiellończyka, dziewięciu przedstawicieli Krakowa skazano na śmierć (wyrok wykonano na sześciu), a miasto obciążono grzywną. Informacje o lipcowych wydarzeniach odnaleźć można w aktach sądowych, relacji Jana Długosza oraz utworze anonimowego autora „Pieśń o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego”.